2019 Horizon flows through the people
전시서문
맞잡은 것은 손이 아닌 지평선이다 인간의 눈에 보이진 않지만 분명히 존재하는 선이 있다. 하늘과 바다, 혹은 땅이 맞닿아 생기는 선. 어느 지점에서 보느냐에 따라 가깝기도 하고 멀기도 하여 공간을 꿰뚫는 선. 먼 옛날 콜럼버스가 신대륙을 꿈꾸게 한 원천이자 몽골을 여행하다 보면 나도 모르게 경험하는 자연의 요술. 잘 찾아만 본다면 우리 일상 곳곳에도 펼쳐져 있을 ‘지평선’말이다. 지평선을 매개로 우리 모두가 하나 됨을 이야기하는 이번 전시는 명암이 진하게 드리워진 과장된 연출도 사실보다 더 사실 같은 사진의 기법도 없다. 어찌 보면 이상할 것도 없는 일이다. 여행이란 무릇 기억에서 더욱 아름다워지는 것이니 작가는 마치 여행자의 시선을 대변한 것만 같다. 아름다운 기억을 예술로서 남겨두는 것. 공간을 초월하고 차원을 이어주는 사진들.
그것의 기억들을 형상하여 잊지 말자고 이곳에 박제해 두었다. 경계가 아닌 매개로서 힘을 발휘하는 지평선을 기저에 깔아 두고서 말이다. 인간의 한 종(種)이 서로 가지는 유대감은 비단 같은 생김새 때문만이 아닐 것이다. 나도 모르게 몸 안에 흐르고 있을 유구한 것들. 오래전부터 함께 나눴을 삶과 역사는 우리의 피와 근본으로 대물림 되었다. 그래서일까 지평선을 바라보고 있노라면 비로소 알게 된다. 둥근 지구의 표면이 가진 시간만큼이나 우리는 오랫동안 긴밀히 연결되어 있음을. 그래서 랭보는 지평선에 ‘영원’이 있다고 했을까? 영원히, 영원히 그곳에 있을 지평선과 지평선을 닮은 사람들. 그리고 영원히, 영원히 우리들의 마음속에 사진보다 아름답게 남아있을 순간들. 손을 맞잡은 유목민과 여행자. 초원과 하늘. 바람과 냄새. 영원과 순간이 지금 이 곳에 있다.
유목민은 일면식도 없는 사람을 위해 핸드폰을 품에 안고 초원과 아스팔트길을 달렸다. 서로 돕지 않으면 살아가기 힘들다는 것. 자연과 더불어 살아가는 유목민들에게는 특히 중요한 삶의 교훈일 것이다. 망망대해 같은 대지에 오롯한 요새를 짓고 별빛과 달빛을 무수히 받는 삶. 가축을 친구처럼 여기고 모든 쓰임들에 감사하는 삶. 시력만큼이나 명확한 그들의 삶의 지표가 여행자에겐 색다른 경험일 것이다.
글 박두연
Барилцаж буй хэсэг нь гар биш тэнгэрийн хаяа юм. Хүний нүдэнд тодорхой анзаарагдахгүй ч оршин тогтонох орон зай байдаг. Тэнгэр, далай магадгүй эх газрын огтлолцож буй тэр хязгаарын орон зайн хэсэг. Ямар өнцгөөс харж байгаа гэдгээс шалтгаалан ойртож, холдох ба орон зайг илэрхийлэх орчин. Эрт дээр үед Колумб (Christopher Columbus) шинэ тив нээх мөрөөдөлтэйгөөр аялсан шиг Монголд аялаад үзвэл өөрийн эрхгүй мэдрэх байгалийн гайхамшигт зохицол. Сайн анзаарч үзвэл бидний өдөр тутмын амьдралд анзаарагдах тэнгэрийн хаяа юм. Тэнгэрийн хаяагаар төсөөлөн бид бүгд нэгдмэл байх ёстой гэдгийг илэрхийлэх энэ удаагийн үзэсгэлэн нь харанхуйг хэт дүрсэлсэн ч үнэнийг илүү тодоор гаргасан мэт. Яаж ч харсан өөлөх зүйл үгүй аж. Аялал гэдэг нь урьдны дурсамжаас илүү гэгээлэг зүйл бүтээх тул зурагчин маань яг л аялагчийн өнцгөөс харж авсан зургууд бололтой. Сайхан дурсамжийг урлагаар илэрхийлсэн, орон зайн ялгааг тод гаргасан зурагнууд.
Сайхан дурсамжуудыг бий болгож, мартахгүй байцгаая гэсэн санаа. Зааг хязгааргүй, хүчирхэг байдлыг илэрхийлэх тэнгэрийн хаяаг уран яруу илэрхийлжээ. Хүн төрөлхтний нэгэн оршихуй нь гаднах дүр төрх биш юм. Би өөрөө ч мэдэлгүй өөрийн биендээ агуулж буй тэр л зүйлүүд. Эртнээс эхлэн нэг дэлхий дээр хамтран зохицож амьдарч ирсэн хүн төрөлхтөн бид цус болон мөн чанараар л ялгардаг.
Тиймээс ч тэнгэрийн хаяаг харж байхад өвөрмөц мэдрэмжүүд төрөх бөгөөд эх дэлхий, цаг хугацаа нь бидний амьдралын салшгүй мөнхийн эд эс. Иимээс Рэнбо нь тэнгэрийн хаяаг мөнх гэж хэлсэн юм болов уу? Мөнх, үүрд мөнх, тэр газарт байх тэнгэрийн хаяа болон түүнийг дагасан амьдрал. Түүнчлэн үүрд, мөнх бидний сэтгэл дотор зургаас илүү дурсамжтай үлдэх агшнууд. Гараа атгалцсан нүүдэлчин ард түмэн ба аялагч. Тал нутаг ба тэнгэр. Салхи ба үнэр. Үүрд мөнх ба агшин зуур одоо энэ газар байна.
Нүүдэлчид нь танихгүй, мэдэхгүй хүний төлөө сэтгэл гарган гар утсаа барьж, тал нутагаар асфальтан замаар гүйж байна. Тэд бие биедээ туслаж, дэм болж амьдрахгүй бол болохгүй гэсэн чин сэтгэлтэй бөгөөд энэ нь байгальтайгаа зохицон амьдрах нүүдэлчдэд амьдралын чухал сургааль мэт. Өргөн уудам газарт гэрээ барьж тэнгэрийн од, сарыг тольдон суух нүүдэлчэн ахуй. Малаа найз мэт үзэж бүх, амьдралдаа талархан суух ажгуу. Харах тусам нүдэнд тодрон ирэх тэдний амьдралын хэмнэл аялагчдад маш өөр мэдрэмж өгч байна.
번역 우랑거